Wywodzi się z osteopatii i została opracowana przez wybitnego lekarza – Williama Garnera Sutherlanda. Poświęcił on kilka dziesięcioleci na badania anatomiczne i kliniczne tej metody. Zauważył on, że kości czaszki są połączone ze sobą w sposób umożliwiający niewielkie ruchy. Jest to dość kontrowersyjne stwierdzenie, gdyż w anatomii klasycznej przyjmuje się, że kości czaszki osoby dorosłej są zrośnięte na stałe ze sobą i nieruchome. Shuterland oraz inni niezależni od siebie lekarze ( Dr Viola Frymann, Dr John Upledger) przeprowadzili szereg badań z zastosowaniem skanerów ciała i innych nowoczesnych technik diagnostycznych, które wykazały ruch pomiędzy kościami czaszki oraz obecność tkanki łącznej, naczyń krwionośnych i nerwów w szwach czaszkowych.
Kontynuując swoje badania dr Sutherland połączył wiedze anatomiczną z mechanizmem współoddziaływania na siebie błon i opon mózgowych łączących kości i otaczających ośrodkowy układ nerwowy, oraz ruch płynu wewnątrz nich. Doszedł do wniosku, że pulsacja płynu mózgowo-rdzeniowego ma fundamentalne znaczenie dla funkcjonowania naszego organizmu. Anatomicznie rzecz ujmując – płyn mózgowo-rdzeniowy „obmywa” korzenie pnia mózgu, należącego do autonomicznego układu nerwowego. Ten obszar kontroluje utrzymanie wszystkich funkcji życiowych – ośrodek oddychania, ośrodek regulujący pracę serca, ośrodek odpowiedzialny za metabolizm, twór siatkowaty.
Metoda biodynamiczna, jako główny nurt terapii czaszkowo – krzyżowej, została zgłębiona przez dr Franclina Sillsa – propagatora nurtu biodynamicznego. Główne jej założenie mówi o Mocy Oddechu Życia, która wzbudza ruch płynów i struktur kostnych. Metoda Cranio – sacralna w neonatlogii
Jedną z najbezpieczniejszych form wspomagania zdrowia i rozwoju dziecka jest terapia czaszkowo-krzyżowa (kranialna, kraniosakralna, masaż czaszkowy, z ang. craniosacral). Przeznaczona jest do pracy ze zdrowym niemowlęciem i dzieckiem, jak również z wcześniakami, noworodkami z problemami okołoporodowymi i dziećmi z różnorakimi schorzeniami.
Stosowany w terapii czaszkowo-krzyżowej delikatny, motylkowy dotyk, pozwala na uwolnienie napięć, które gromadzą się w ciele dziecka. Podczas każdego porodu to fizjologicznego czy też niefizjologicznego (wywoływanego lub przez cesarskie cięcie) dziecko ulega traumatyzacji. Jest to jeden z największych wysiłków jakie musi podjąć maleństwo na początku swojej drogi życia, ale również olbrzymia trauma dla jego układu kostnego w obrębie czaszki i innych mocno ściskanych w czasie przechodzenia przez kanał rodny narządów wewnętrznych. Dodatkowo podawane leki torujące (przyśpieszające) poród, jak i używane narzędzia mogą zwiększyć rozmiar traumatyzacji.
Powstałe po tych pierwszych doświadczeniach problemy:
z zasypianiem, objawy niepokoju, rozdrażnienia, niestrawności, kolki, niechęć do przytulania, a w późniejszym czasie – problemy w nauce, zez, jąkanie, tiki nerwowe, moczenie nocne i lęki, mogą zostać rozwiązane przez delikatny dotyk terapii czaszkowo-krzyżowej i konkretne układy terapeutyczne, czy też masaż motylkowy, którego terapeuta uczy rodziców dziecka podczas spotkania terapeutycznego.
W pracy fizjoterapeutycznej, która wymaga pełnego zrozumienia pacjenta, jego problemów i zapewnienia mu maksymalnego usprawnienia i powrotu do zdrowia, TCK stanowi ogniwo łączące różne techniki podejścia do pacjenta. Daje możliwość nie tylko prowadzenia dziecka w samodzielnej terapii, ale doskonale rozluźnia, przygotowuje ciało i umysł małego pacjenta do ciężkiej pracy podczas stosowania innych metod np. Vojty czy terapii Bobath. Wspomaga mobilizację organizmu i wzmocnienie jego naturalnych zasobów, pomaga na drodze powrotu do pełnej sprawności i zdrowia.

Jak wygląda terapia?

Nie wymaga ona bezpośredniego kontaktu ze skórą dziecka, ubranko powinno być miękkie, lekkie nie krępujące ruchów. Terapeuta w czasie zabiegu, który średnio trwa ok 45 minut u dzieci (w zależności od wieku), często jednak nie więcej niż 20 min, wykonuje konkretne układy terapeutyczne, dotykając dziecko w różnych miejscach: na główce (układy sprawdzające kości czaszki), klatce piersiowej, kości krzyżowej, stopach, delikatnym, motylkowym dotykiem pozwalającym na rozluźnienie tkanek miękkich i kostnych w obrębie układu czaszkowo-krzyżowego małego pacjenta (zespołu membranowego opony twardej i przyczepionych do niej struktur kostnych czaszki, kręgosłupa i kości krzyżowej). Duża część technik skierowana jest na przywrócenie naturalnego, wzajemnego ruchu kości czaszki i elastyczności membran otaczających mózgowie i rdzeń kręgowy. Zabieg terapii czaszkowo - krzyżowej uwalnia różne ograniczenia i dysfunkcje w ciele i przywraca ruchomość układu (dobre samopoczucie). Dziecko po zabiegu jest rozluźnione, wypoczęte, często zasypia podczas terapii.

Przeciwwskazania do TCK - jest ich niewiele ale warto wiedzieć:

• ostre stany wymagające natychmiastowej interwencji lekarskiej,
• tętniak mózgu, stany po wylewie,
• świeże urazy i krwotoki,
• aktywne fazy schorzeń psychicznych.